جـا مَنـ مینِویسَم... خُوבم را... لَحظِه هایَم را... عَصَبانیَتَـҐ را... בلتَنگے هایَـҐ را... غُرغُر هایَـҐ را گِـلِـﮧ هایے ڪ هیچـ گاه بِ زَبانـ آوَرבه نِمیشَوَند وَ مُـבاҐ نِوِشتِه میشَوَند چیزهایے کِ روزے آزارَمـ میداבه... خُوבҐ را... تو را... او را... همـﮧ را توےِ آشُفتِـﮧ تَرینـ لَحَظاتـ هَم مَرا بِبینی ظاهِرَҐ آراҐ اَستـ اما اینجا ڪلَمِـﮧ هاҐ فَریاد اَستـ... اینجا مالِـ مَنـ اَستـ...مالِـ خوבҐ هَر جور בلَم بِخواهَد توشـ مینِویسَم تا آرامَم کُنَد وَقتی صِـבا کَم می آوَرَҐ ... وَقتی دَردَم میگیرَد وَقتی بُغضـ میکُنَم...وَقتی میمیرَҐ هَرڪسـ בلَشـ گِرِفته اَستـ اَز اینـ جا بِرَوَد اینجا اُتاقِ خاطِراتِ تَرَڪ خُورבه مَنـ اَست